وقتی دلم میگیرد....

وقتی دلم میگیرد،اول از همه چیز و همه کس،از خودم سیر میشوم.آن قدر که تنها چاشنی مرگ مرا به اشتها می آورد،از تکرار طعم تلخ حسرت ، جانم زبان در می آورد و آهسته فریاد می زند که اگر هستم پس چرا نیستن، نیستن آن شوق سبز، آن پر گرفتنها ی بی مرز، که همگی در با تو بودن جاری جوی جانم می شد.از این سیری سیرم ای خدا!محتاج گندم بهشتم کن! تا از این ابلیس خوشه ایی نستانم! خوشه ایی که اگر بر سر سفره روحم آید دیگر آرزوی دیدنت را، مرا امید نیست که نیست.دیریست که در سکوت مطلق اشک میریزم،به امید آنکه خفته رود سرزمین بیداریم خروشی خرامان به خود بگیرد،کشتی دلم را ببرد به بی کرانهای دوست داشتن بی آنکه هیچ بادی در بادبانش جا خوش کرده باشد